IN THE PICTURE #71: MATTEO

Onze fotografische reis begon op een eilandengroep bij Phuket. We vertrokken vroeg in de ochtend, 2 uur voor zonsopgang, om als eerste met de boot te vertrekken. Tussen nomadendorpen en mangrovebossen komen we aan op James Bond Island in het Phang Nga gebied. Een paar kleine paadjes door het bos en dit schouwspel van wilde en ongerepte natuur opent zich voor het oog. 

Een van de karakteristieke Thaise symbolen is de Brug over de Rivier de Kwai, een andere bezienswaardigheid die beroemd is geworden door een film, maar waar tijdens de bouw talrijke slachtoffers zijn gevallen. Vaak is deze plek vol toeristen, het komt zelden voor dat hij verlaten is, maar tijdens het bezoek opent zich tussen de verschillende golven mensen een doorgang die mij juist de tijd laat om deze heer te vereeuwigen die alleen in het midden van de sporen liep. Deze opname maken in zwart-wit leek me meer geschikt om een gevoel van geschiedenis en terugkeer naar het verleden te geven.

Als ik een plek moet kiezen die me echt sprakeloos liet was het het hotel aan de River Kwai in Kanchanaburi: The Float House River Kwai waar we oudejaarsavond in een drijvende villa hebben doorgebracht. De dageraadverlichting die ons schuchter verwarmde terwijl we aan onze koffie nipten, luisterend naar het geluid van het water dat op de palen sloeg, was iets magisch en onbeschrijflijks. Dit is een etappe die ik echt aan iedereen kan aanraden.

Ik zou nog steeds graag het gebied rond Koh Samui in het oosten en Koh Phi Phi in het westen willen bezoeken, hoewel ik er zeker van ben dat er duizenden prachtige en weinig bekende plaatsen in Thailand zijn die de moeite waard zijn.

Van de verschillende bezoeken was er één bijzonder kleurrijk. Die aan de paraplufabriek (als we dat zo mogen zeggen) in buurt van Chiang Mai. Geen machines, geen technologie, de stroom werd alleen gebruikt om ventilatoren te activeren om te proberen de luchttemperatuur koeler te maken. Alleen handgereedschap, messen en beitels en veel inspanning. En het resultaat? Een prachtige regenboog van kleuren. 

De reis gaat verder naar de Amphawa Floating Market in de buurt van Bangkok: Kraampjes van allerlei aard die bijna het groene water van de grachten verbergen. Je vindt er werkelijk alles, van voedsel, tot specerijen, van stoffen tot juwelen en waarom niet, zelfs enkele slangenbezitters. Deze Boa begroette ons met grote elegantie zodra we uit onze taxi stapten.

Hier is de beste ervaring die we in Thailand hebben doorgebracht, een nacht in The Float House River Kwai. Een serie palen die wiegen met het voorbijvaren van de boten. We arriveren in de kamer in de late namiddag en het licht van de zonsondergang begint de hemel rood te kleuren, om ons heen alleen water, bossen en heel veel rust. Door dit moment te vereeuwigen en het opnieuw te kunnen zien, kan ik even afstand nemen van het hectische leven van elke dag.

Om bij het onderwerp “handenarbeid” te blijven (zie foto #3), stelde ik een bezoek aan een pottenbakkerij op prijs: vazen in alle soorten en maten en alle versieringen, geheel met de hand gemaakt: maar wie was de kunstenaar? Hier, vanuit het gordijn dat de achterkant van de winkel verbindt, zie je een heer die, ondanks zijn leeftijd, nog steeds hartstochtelijk toegewijd is aan zijn werk. Hem fotograferen in een kader van zijn creaties lijkt me de beste manier om het weer te geven.

Wat valt je op als je in Bangkok landt? Het verkeer zeker; taxi’s en motorfietsen die vaak zijn opgemaakt in een rij voor een verkeerslicht alsof ze meedoen aan een autorace en als het groene licht klikt, sprinten ze in volle vaart om bij het volgende verkeerslicht te stoppen. Heel kenmerkend zijn de weggedeelten die de verhoogde tramlijnen flankeren, vol lichtjes en kleuren. Als ik naar deze foto kijk, ruik ik nog steeds de geur van diesel in de lucht, het geluid van de motoren en de claxons die de hele nacht doorgaan.

Als je een paar dagen in Bangkok bent, kunt je het niet nalaten een bezoek te brengen aan de hoogste en mooiste skyline van de stad: De Sky Bar van het Lebua Hotel, dat beroemd werd door de beroemde film The Hangover II, biedt werkelijk een adembenemend uitzicht. Misschien zijn de cocktails duur voor Thailand’s standaard, maar de liftrit is gratis, wat niet onderschat moet worden en als je eenmaal boven bent, heb je de stad aan je voeten.

Deze foto nam ik in het Sukhothai park, tussen de verschillende tempels, deze was omringd door imposante honderdjarige bomen met enorme wortels en alles boven de grond. Hun silhouet was zo mooi en imposant dat het niet kon uitblijven om vereeuwigd te worden.

Een plaats vol geschiedenis vind je in Ayutthaya, de oude hoofdstad van Siam die door de Birmezen met de grond gelijk werd gemaakt. In een bijna onnatuurlijke stilte wandel je in een goed onderhouden park, waar de oude ruïnes van de stad worden benadrukt in een opeenvolging van vaak onthoofde standbeelden en monumenten die nu gereduceerd zijn tot een paar hoopjes bakstenen.

Mijn speelgoed? Een eenvoudige Nikon D7100 die ik in de loop van de tijd heb proberen te verrijken met lenzen van diverse soorten. Omwille van de ruimte heb ik gekozen voor twee lenzen die ik graag gebruik en die ik nooit thuis laat: de Sigma 10-20 en de Nikon 50 1.4.

Voor wie geïnteresseerd is kan een collectie van mijn foto’s vinden op de pagina: Instagram en YouTube.

Een bezoek dat je aandacht verdient is de Wat Phrathat Doi Suthep tempel in Chiang Mai. Je wordt verwelkomd door een karakteristieke trap van 300 treden omzoomd door twee imposante draken en eenmaal boven aangekomen word je omringd door tempels, gouden beelden, bloemen en kaarsen. Dit alles vergezeld van de zonnestralen die alles nog briljanter en suggestiever zullen maken.

Om onze reis af te sluiten, als een scène uit een film, koos ik het strand van Khao Lak bij zonsondergang, maar in tegenstelling tot deze voetafdrukken in het zand, die vroeg of laat door de zee zullen worden uitgewist, zullen deze reis en de emoties die hij mij en mijn vrouw heeft gegeven voor altijd in onze harten en geesten geëtst blijven.