IN THE PICTURE #35

Tijdens mijn reis naar Kanchanaburi was een bezoek aan deze letterlijk meest instagrammable plek een must! Het mooie is dat je via de houten loopbrug zo het weelderige groene rijstveld in kunt lopen. Ik zag dit stel weglopen voordat ik mijn smoothie kreeg. Daar zittend, genietend van het waanzinnige uitzicht, en wachtend tot ze terugkwamen, werd mijn geduld eindelijk beloond want ik kreeg (bijna) wat ik had gevisualiseerd. Er waren veel mensen die heen en weer liepen, maar ik had alleen het echtpaar in beeld nodig.

Waarom zei ik dat ik bijna had wat ik wilde? Omdat ik wou dat ik het uitzicht op Wat Tham Sua kon krijgen dat aan de rechterkant was. Ik denk dat je deze plek zelf moet vinden en het zeker moet gaan bekijken! Het is adembenemend! Ik ben van plan om nog eens terug te komen naar Kanchanaburi en zal dit café misschien nog eens bezoeken met een gelijkgestemde. Als je dit leest – SMILE!!! 🙂

Ze zat op een stoepje haar smakelijke lunch te nuttigen, te lachen en iets te roepen naar andere straatverkopers in Bangkok Chinatown. Kijk gewoon naar haar en SMILE GUYS!

1. MIJN – blije, accepterende, worstelende, lerende, helpende, risicovolle, twijfelende, open en liefdevolle – IK. Ik bereik dit punt eigenlijk heel zelden, en ben er waarschijnlijk nog nooit geweest, maar deze reis is het waard om je leven aan te wijden.
2. Koh Phangan – het is groot en divers. Het was het allereerste eiland dat ik bezocht na mijn verhuizing naar Thailand, en het roept me steeds weer terug vanwege zijn onbekende magnetische geest, natuur, nostalgie, en energie. De onbeschrijfelijke helende energie versterkt je ziel, en is in staat om je wonden te zuiveren.
3. Koh Samui, natuurlijk – vanwege Dipabhavan Silent Meditation Center waar ik de laatste keer ongeveer 9 jaar geleden verbleef voor 7 dagen stille meditatie retraite, en er heen ga in het midden van april 2021. (Deze vragen zijn voor april 2021 ingeleverd). 

1. MIJN – gelukkig, accepterend, worstelend, lerend, helpend, open en liefdevol – INNERZELF 🙂
2. Serieus, elke nieuwe of oude bestemming waar ik kan leren, ontdekken, de gemoedsrust vinden, en in staat zijn om nieuwe kennis te gebruiken om mezelf een betere ik te maken, en om behulpzaam te zijn. Het is de perfecte bestemming, maar ik zou meer van het noorden en oosten van Thailand willen verkennen. Ik wil een aantal fotodocumentaires maken over lokale stammen, dakloosheid, spiritualiteit, sociale problemen van individuele karakters, of gemeenschappen. Ik zou het eigenlijk wel heel leuk vinden om te mogen samenwerken met sommige organisaties, tijdschriften of websites.

Een symbolische opname van de verstilling en het hectische leven in de Stad van Leven en Contrasten, waar de meningen tot het uiterste verdeeld zijn: Of je verlaat het voor eilanden, ontsnappend aan de betonnen jungle, verlamd door eindeloze files, of je verlengt je verblijf hier voor onbepaalde tijd omdat het je opslokt en niet meer loslaat.

Wandelend over de skywalk van Central World naar BTS Siam (Siam Square) werd mijn aandacht getrokken door rode verkeerskegels en wegpijlmarkeringen. Het enige wat nog ontbrak was een onderwerp om het beeld op te vullen. Dus nam ik een geschikte positie in en wachtte ongeveer vijf minuten tot het juiste onderwerp zich zou aandienen. Leidende lijnen met een goed gedefinieerd onderwerp om een boeiende en solide compositie te creëren is een mooie manier om een interessante foto te maken.

Heb je er ooit over nagedacht hoe gelukkig je bent? Zulke scènes trekken me altijd terug, aarden me, en herinneren me aan de dingen om dankbaar voor te zijn – de dingen die velen van ons als vanzelfsprekend beschouwen: Ouders, gezondheid, vijf menselijke basiszintuigen, koffie in de ochtend, biologisch plantaardig voedsel en medium rare steak, schoon drinkwater of een glas rode wijn, sportschoenen of een smartphone, of op zijn minst zonneschijn. Soms is het makkelijker om je slecht te voelen omdat je door een moeilijke tijd in het leven gaat, maar onthoud dat het niet uitmaakt hoe slecht je situatie ook lijkt, er zijn tonnen dingen om dankbaar voor te zijn in je mooie leven.

Ik ontmoette dit gezin op weg naar 7/11 op een ochtend. Omdat ik de kleine als eerste had opgemerkt, was het voor mij een must om rustig een foto van dit schatje te maken. In een poging om onopgemerkt te blijven, schakelde ik over op een paparazzimodus, kwam dichterbij maar het lukte niet. Het oudere meisje merkte me op, gaf me een chagrijnige onzekere blik, en draaide haar hoofd weg. Ik kon natuurlijk niet zomaar weggaan, dus ik stapte op haar vader af, zong een kinderrijmpje voor de kleine en vroeg de oudere zus om in de wangetjes van het schatje te knijpen tot ze allemaal in lachen uitbarstten. Deze interactie van een halve minuut maakte mijn dag goed, vulde hem met liefde, en verlengde beslist mijn leven:) Sommige onderzoekers zeggen dat de grootste grijnzers langer leven! LACHEN IEDEREEN!

Mediums, Ma Song genoemd, zijn gelovigen die tijdens het Phuket Vegetarisch Festival hun lichaam aanbieden als vat voor de Goden om te bezitten, hun gezichten piercen als een daad van zelf-mortificatie voor spirituele reiniging, goed geluk, het maken van verdiensten, en het verzekeren van voorspoed en veel geluk.

Bekend als het Negen Keizer Goden Festival is deze jaarlijkse negen-daagse Taoïstische viering zeker een bezoek waard als je in oktober op Phuket bent.

Een paar jaar geleden had ik de kans om een paar dagen bij een van de genezers (waarvan men gelooft dat hij een belichaming van een van de Goden is) te verblijven tijdens verbazingwekkende rituelen, meditaties terwijl hij ziektes genas van toegewijden die op zoek waren naar veranderingen in hun leven.

Ik wil William Shakespeare citeren voor deze foto:

“All the world’s a stage,
And all the men and women merely players;
They have their exits and their entrances;
And one man in his time plays many parts”

Sinds het begin van de pandemie had ik de kans om de verandering in Suvarnabhumi Airport te zien. Je zag er nauwelijks toeristen: Sommigen zaten vast en leefden in de luchthaven, maar over het algemeen waren er heel weinig mensen. Dit zijn passagiers die hun repatriëringsvlucht controleren, en beschermende gezichtsmaskers dragen, terwijl op de poster onder het vertrekbord maskers van de ASEAN te zien zijn. Ik vond dat beide maskers een interessante match vormden.

Ik merkte deze straatverkoper op vanaf de andere kant van de weg toen hij op een fiets zat, een beetje boven de menigte uit. Ik voelde een oprechte band met hem omdat hij glimlachte en zijn potentiële klanten OBSERVEREN. Toen ik hem van de andere kant benaderde had ik veel geluk, want hij begon als een gek te geeuwen, het meisje op de achtergrond glimlachte naar hem, en de Thaise zin op de witte achtergrond luidde: “Elke dag gesloten!”

Ik ben introspectief. Ik denk vaak na over mijn gedachten en gevoelens in plaats van er met andere mensen over te praten. Door evenementen en straten te fotograferen duw ik mezelf onbewust uit mijn comfortzone, geef ik uiting aan mijn emoties en visie. Omdat ik van nature terughoudend en niet super emotioneel ben, geven de gevoelens van andere mensen en hun glimlach me energie en maken ze me oprecht gelukkig. Bij het bekijken van zijstraten, het observeren van bomen of bloemen die wuiven in de wind langs stoffige wegen geniet ik van het zoeken naar details. Ik denk dat ik er uren naar kan staren:)  Zo is deze foto genomen – ik stond daar een paar minuten te genieten van de schoonheid van de natuur en probeerde een scherp beeld te krijgen, totdat ik me realiseerde dat een van de bloemen naar me lachte. Glimlachen kan je hersenen aanzetten tot het vrijgeven van dopamine dat het geluksgevoel verhoogt en serotonine dat stress vermindert! Het is psychosomatiek! LACHEN IEDEREEN!

Een Nikon D750. Mijn favoriete lenzen voor op straat zijn 14mm voor groothoekopnamen, ik gebruik het zelden, maar het geeft zo’n geweldig perspectief en dynamiek aan foto’s. Vroeger fotografeerde ik vaak met 35mm, maar tegenwoordig kun je me vaak tegenkomen met 50mm of 105mm lenzen. 

Alleen op Instagram plus op mijn foto- en filmpagina @PVKhon_filmfeed. En onder deze hashtags voor meer gemak: #мойлюбимыйуличныйбангкок, #BangkokStreetlife, #PVKhon_events en #PVKhon_travel – spreken voor zich.

Ironisch genoeg is het zowel triest als hilarisch als je je niet bewust bent van de context van deze foto.

Op weg naar BTS Sala Daeng zag ik hem een paar meter van het station in een vuilnisbak graven. Lachend en zachtjes mompelend was hij enthousiast afval aan het scheiden totdat hij eindelijk dat bekertje vond, glimlachte en een slokje nam… het is bitterzoet…

Ik weet dat mijn foto’s hier met Thailand te maken moeten hebben MAAR, ik denk, regels zijn er om gebroken te worden. Dus als de redactie het toestaat 🙂 Ik wil graag deze twee foto’s delen die 4 jaar geleden in april zijn genomen toen ik mijn geboortestad Khabarovsk bezocht. De linker foto is een foto van de rivier vanaf een uitkijkpunt op het Komsomol Plein in het centrum van de stad. Je ziet de Amoer rivier, het strand waar ik ging zonnebaden, en een brede wandelpromenade waar ik graag rondhing met vrienden, of fietste in de zomer.

Om een goede foto te maken ben ik naar beneden gegaan en heb ik de andere kant gefotografeerd, waar je de Grado-Khabarovsky Uspensky kathedraal (Russisch Orthodoxe kathedraal) op het Komsomol plein kunt zien. Helaas heb ik geen andere foto’s, maar ik wil deze echt delen omdat ik mijn geboortestad mis.